"İyi sabahlar!" dedi Bilbo ve bunda samimiydi. Güneş parlıyordu, çimenler ise yemyeşildi. Ama Gandalf ona şapkasının gölgeliğinden taşan gür kaşlarının altından baktı.
"Ne demek istiyorsun?" dedi. "Bana iyi sabahlar mı diliyorsun, yoksa sabahın ben istesem de istemesem de iyi olduğunu mu söylüyorsun, yoksa bu sabah kendini iyi hissettiğini veya bunun iyi olunacak bir sabah olduğunu mu kastediyorsun?"
"Hepsi birden," dedi Bilbo. "Üstelik dışarıda pipo içmek için de harika bir sabah. Yanında pipo varsa otur da onu benim tütünümle doldur! Acelemiz yok, önümüzde bütün bir gün var!" Bilbo bunun ardından kapısının yanındaki bir iskemleye oturdu, bacak bacak üstüne attı ve havada bozulmadan Tepe'nin üzerine doğru süzülen güzel bir duman halkası üfledi.
"Pek hoş!" dedi Gandalf. "Ama bu sabah duman halkaları üflemeye ayıracak zamanım yok. Düzenlediğim bir serüvene katılacak birini arıyorum ve birini bulmakta güçlük çekiyorum."
"Öyledir herhalde -bu civarda! Bizler sade, sessiz, sakin kimseleriz ve serüvenlerle işimiz olmaz. İğrenç, huzur bozucu, rahatsız şeylerdir onlar! Adamı yemeğe geç bırakırlar! Milletin onlarda ne bulduğunu anlamıyorum," dedi bizim Bay Baggins ve başparmağını pantolon askısına takarak daha da büyük bir duman halkası üfledi. Ardından o sabah aldığı mektupları çıkardı ve ihtiyar adama artık kulak asmıyormuş rolü yaparak okumaya başladı. Adamın pek kendisine göre olmadığına karar vermişti ve gitmesini istiyordu. Ama ihtiyar adam yerinden kıpırdamadı. Hobbite hiçbir şey söylemeksizin, asasına yaslanarak bekledi, ta ki Bilbo kendini epey rahatsız, hattâ biraz huysuz hissedene dek.
"İyi sabahlar!" dedi nihayet. "Burada serüven filan istemiyoruz, sağolasın! Şansını Tepe'nin ardında veya Nehir'in ötesinde deneyebilirsin." Bunu söylerken konuşmanın sona erdiğini kastetmişti.
"İyi sabahlar lafını ne çok şey için kullanıyorsun!" dedi Gandalf. "Şimdi de benden kurtulmak istediğini ve ben buradan gitmedikçe sabahın iyi olmayacağını kastediyorsun."
-J.R.R. Tolkien, Hobbit
